Nikandros Savvides

actor

© 2025 Νίκανδρος Σαββίδης

Επί χρήμασι / Σεπτέμβριος 2017

By

Στο πολυχώρο ” Kόσμος Χωρίς Σύνορα” ο ηθοποιός Νίκανδρος Σαββίδης κάνει ξανά πρόβες μαζί με την σκηνοθέτη Μαρίνα Βροντή, για την επανάληψη της παράστασης “Επί χρήμασι” του Κώστα Μαννούρη. Επί τη ευκαιρία κάναμε μια κουβέντα μαζί του.

  •  Τι διαδικασία ακολουθείς κάθε φορά για να προσεγγίσεις έναν ρόλο;

Διαβάζω και παρακολουθώ τι γίνεται γύρω μου. Ο ρόλος είναι μια οντότητα η οποία θέλει κάτι να πει. Έχει ψυχή, έχει σχέσεις, έχει εμπειρίες. Όλα αυτά στο πλαίσιο που τοποθετείται από την εκάστοτε ομάδα και στο όραμα του εκάστοτε σκηνοθέτη σε συνδυασμό με την δίκη μου ψυχοσύνθεση και τις υπερβάσεις που είμαι διαθέσιμος να ενεργοποιήσω. Αυτό, είναι μια ασταμάτητη διαδικασία. Δεν έχει τέλος. Πάντα υπάρχει κάτι ακόμα.

  • Με ποιον τρόπο αποχωρίζεσαι αυτόν τον χαρακτήρα, μετά την ολοκλήρωση μιας παράστασης και πώς νιώθεις γι’ αυτό;

Με χαρμολύπη. Σε συνέχεια της προηγούμενης απάντησης, ποτέ δεν αποχωρίζεσαι τις εμπειρίες που αποκομίζεις και πάντα τον κουβαλάς μέσα σου ανακαλύπτοντας ακόμα κάτι που η απόσταση, η οποία αρχίζει με το φαινομενικό τέλος, είναι μια υγιής σχέση που αποκτάς με το μέσα σου. Αυτό είναι ενα μέρος της μαγείας της δουλειάς μας.

  • Η προσέγγιση των χαρακτήρων σε βοηθάει στην προσωπική σου ολοκλήρωση – βελτίωση;

Στον προσωπικό μου αγώνα θέλω να πιστεύω πως ναι.

  • Κατά πόσο πιστεύεις πως το θέατρο μπορεί να προσφέρει στην ψυχαγωγία μας (αγωγή της ψυχής) και κατ’ επέκταση στην καλυτέρευση του εαυτού μας;

Περίπλοκη ερώτηση. Ναι μπορεί, φτάνει εμείς να είμαστε έτοιμοι να το ακούσουμε να το καταλάβουμε και να πράξουμε. Αν δεν εφαρμόσουμε, δεν απορρίψουμε, δεν αποδεχτούμε, το θέατρο και οι τέχνες γενικά είναι άχρηστες. Όσο θέατρο και να δούμε αν δεν απολαύσουμε (με την έννοια του δεχτώ) δεν γίνεται τίποτα. Εξαρτάται φυσικά από τις εμπειρίες μας που έχουμε στην παιδευσή μας, στην παιδεία μας δηλαδή. Καταλήγω όπως ξεκίνησα. Η ψυχαγωγία, όπως την τοποθετείς στην ερώτηση σου, είναι μικρές νίκες στην μονοτονία της ζωής και δεν τελειώνει ποτέ.

 

επί